31 فروردین 1399
ثبت دیدگاه 
📌 «بغرنجی‌های یک بنیان‌گذاری»
🔸«... دکتر شریعتی در کویر به سنت آبا-اجدادی خود اشاره دارد که همه از عالمان دین اما نه فقیه که حکیم بوده‌اند، مانند علامه بهمن‌آبادی که با حاج ملاهادی سبزواری معاصر بوده و مباحثه و مکاتبه داشته است. استاد محمدتقی شریعتی اسلام‌شناس(تاریخ، سنت و سیره، قرآن و حدیث و منابع روایی، تفسیری و فقه‌الغة و...)، قرآن‌پژوه، و مدرس علوم و معارف اسلامی در دانشکده الهیات (معقول و منقول سابق) بوده‌اند.
ایشان به خلاف آنچه برخی گفته‌اند نه
مخالف فلسفه که از دوستان و در گفتگوی مستمر با امثال استاد سيدجلال‌الدين
آشتياني بوده‌اند و باز به‌خلاف آنچه برخی شنیده یا گفته‌اند، خراسان، پس
از غزالی یکسره سرزمینی ضدفلسفی نبوده و از سبزواری تا آشتیانی، سنت فلسفی
در این خطه همچنان زنده مانده است... »
🔹«... برغم شناخت کامل دست‌اندرکاران تغییر-و-تحولات سیاسی و اعتقادی
دهه‌های گذشته از نقش تاریخی استاد محمدتقی شریعتی، منزلت این شخصیت،
به‌مثابهٔ یکی از پیشگامان سپهر نوزایی فرهنگ دینی و تلاشگران جنبش ملی
معاصر، به‌گونه‌ٔ شایسته و بایسته، بازشناخته نشده است. از فردای انقلاب
۵۷ تا کنون، بجز سمیناری که به همت دوستان ارج‌شناس در اسفند ۱۳۸۴ در
دانشگاه تهران برگزار شد و به بازنشر بخشی از آثار استاد انجامید، و نیز
بزرگداشت سال گذشته در مشهد ، شاید بتوان گفت کار درخوری در جهت بازشناسی
این چهره و میراث به سامان و سرانجام نرسیده است...»
🔸«... دین اما برای او فرا‌تر از لباس و سلسله‌مراتب و نهاد و قشر و طبقه
بود، لذا ترجیح می‌داد مخاطبان خود را در میان مردم و محصلان و روشنفکران
بجوید. از این‌رو وارد فرهنگ شد. هرچند در دفاع از آزادی وجدان و عقیده و
استقلال ملی و عدالت اجتماعی و توسعهٔ اقتصادی، با هرگونه استبداد سیاسی و
دینی سخت مخالف بود و به‌همین جرم نیز در همۀ بزنگاه‌های تاریخ معاصر به
زندان و اسارت می‌افتاد. و بر همین محور نیز رویکرد اصولی-انتقادی خود را،
با الهام از اصل شیعی «اجتناب از قدرت» تا پایان عمر حفظ کرد ... »