alt text
احسان شریعتی
فیلسوف ایرانی

همین حالا با من تماس بگیرید



 

شبکه‌های اجتماعی

بستن
13 اردیبهشت 1399
ثبت دیدگاه

روز جهانی کار در روزگار بیکاری

روزگار بیکاری

🔸امروز، اول ماه مه، روز بین‌المللی کارگران است و در همه جای جهان «جشن کار» برپاست. جهان هر ساله در چنین روزی دست از کار می‌کشد تا قدر و منزلتِ کار و کارگر را ارج‌ بنهد. در ایران ما، امروز خوشبختانه جمعه بود و ما از خجالت تعطیل نبودن درآمدیم. همچنین به‌علت تهدید کرونا تجمعی برگزار نشد تا باردیگر خبرنگاری یا فعالی کارگری و مدنی بازداشت شود (و احیانا به احکام طویل المدت محکوم)! هرچند در شرایطی بسر می‌بریم که بر اثر بحران اخیر عالم‌گیر، میلیون‌ها کارگر در جهان کار خود را از دست می‌دهند و در ایران ما دخترکانی در فقر می‌میرند و ..، ما همچنان با شرم به بقا ادامه می‌دهیم.
ببینید، از  زمانی که اعلام می‌شد «خود خدا هم کارگر است» تا به امروز که کارگران و سایر محرومان دیگر «مستضعف» هم محسوب نمی‌شوند، گفتار «اسلام انقلابی» چگونه،  به‌تعبیر استاد مطهری، در گفتمان «انقلاب اسلامی» دچار دگردیسی گشته است!

این‌که در کشور ما چه‌ها گفته می‌شود و چگونه بدان‌ها عمل می‌شود اما، ذرّه‌ای از وزن و اعتبارِ جهان‌روای کار و کارگر و روز بزرگداشت جهانی این جایگاه، نمی‌کاهد. در این روز جهان از هر گونه اشتغال دست می‌کشد تا لختی در «فراغت» (اسکوله، در زبان یونانی) به ارزیابی «کار» بنشیند، بیاندیشد، و ارج آن را بشناسد.

🔹در جهان‌بینی یک موحّد، «کارِ» مولّد (در کنار «مبارزه» و «عبادت»، سه راه‌کار تحقق تثلیث «برابری، آزادی، و عرفان»، به تعبیر شریعتی)، رُکن بنیادین زندگی آدمی و ذات اوست (تلاش یا «کوناتوس» به‌معنای اسپینوزایی). کار تولیدی («پوئزیس» یونانی، خلق یا آفرینش بیرونی چیزی و کالایی برای تأمین نیازهای زندگی و استمرار آن)، همچون مبارزه یا تلاش‌گری سیاسی برای رهایی (به‌معنای عالی یا «مدنی» واژه، «پراکسیس» که هدف از کار خودِ کار و درونی است)، و چونان‌ عبادت یا «نیایش» عملی (به‌معنای هموارساختن خود همچون «راهِ» رستگاری)، مفهومی است کلامی و معیاری کلیدی در ارزیابی نفسانیِ انسانیتِ انسان.

🔸و اما، کارگری که نتواند به کار خود ادامه دهد مانند معلمی است که از آموزش محروم شده باشد. و در شرایط بحران کنونی از این پس، با خیل روزافزون کارگران بیکارشده از کار روبرو خواهیم بود. در آستانهٔ ماه «خودسازی»، رمضان امسال، شماری از نیکوکاران همراه ما با نیّت امدادگری و همیاری با همین قشر کارگران روزانه‌ای که کار خود را به علت بحران کرونا از دست داده‌اند، همت ورزیدند و در یک اقدام نمادین، با تهیه و توزیع بسته‌های غذایی لازم برای چند هفته، در میان این قشر کارگری، نشان دادند که هنگامی که همبستگی اجتماعی می‌تواند تا حدی مرهمی باشد بر جراحت‌های ناشی از پیامدهای قرنطینه و بحران کرونا، چرا دولت ما نتواند مانند بسیاری دیگر از کشورهای جوامع صنعتی پیشرفته، با توجه به منابع عظیم انسانی و طبیعی خویش برای تأمین مالی و مادی این اقشار کارگری آسیب‌دیده به وظیفهٔ ملی خود اقدام ورزد؟
امروز برماست که به جای تجلیل کار و تمدیح  کارگر، به همبستگی ملی بیاندیشیم و همیاری عملی با اقشار گسترده و متنوع کارگری در میهن. در مقام یک معلم، جشن کار و روز جهانی کارگران جهان را به کارگران ایران تبریک می‌گوییم!



فرم ارسال دیدگاه