14 اردیبهشت 1401
ثبت دیدگاه به نام خدای مهربان و عادل
در روزهای اخیر و هم‌زمان با روز معلم، شاهد بازداشت آقایان ابراهیمی، باغانی، بداقی، حبیبی و تعداد کثیری از فعالان صنفی معلمان در شهرهای مختلف کشور بودیم.
تاسف‌آور است که به جای به‌رسمیت‌شناختن حق تشکل و اعتراض معلمان و گفت‌وگو و ارتباط بهتر دولت و مجلس با نمایندگان‌شان، به‌منظور شناسایی راه‌حل و ظرفیت‌سازی برای پاسخ به مطالبات آن‌ها، نهادهای اطلاعاتی همچنان امنیتی‌سازی و سرکوب و ارعاب از طریق بازداشت فعالان را در دستور کار قرار داده‌اند.
اعتراضات مدنی معلمان در سال گذشته در قامت یک جبنش ملی بالغ ظاهر شده‌است، زیرا کاملا مسالمت‌آمیز و خشونت‌پرهیز، با مطالبات معقول و سنجیده، مشارکت گسترده معلمان، بهره‌گیری مسئولانه از تجمع‌های آرام خیابانی و ظرفیت رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی و رایزنی مستمر، پوشش جغرافیایی گسترده و ملی در ده‌ها شهر، استقامت مدنی، خستگی‌ناپذیر و ستودنی بوده است. افزون بر آن مطالبات معلمان مدام ارتقا یافته است و هم مطالبات صنفی مرتبط با وضعیت معیشتی-درآمدی معلمان را شامل می‌شود و هم ارتقای کیفیت، فراگیر و رایگان‌شدن آموزش عمومی و کاهش نابرابری آموزشی را پوشش می‌دهد.
افزایش پوشش و کیفیت آموزش عمومی و کاهش نابرابری آموزشی، مستلزم بهبود معیشت معلمان، افزایش سهم آموزش عمومی از بودجه، ارتقای کیفیت آموزش معلمان و مدیریت مدارس دولتی، محتوای آموزشی و ظرفیت سیاست‌گذاری آموزش و مدیران حوزه آموزش است و از زیربنایی‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها برای توسعه همه‌جانبه و کاهش انواع نابرابری در سطح ملی به‌شمار می‌رود. جنبش معلمان را باید همچون سرمایه‌ای ملی برای کمک به نیل به این اهداف ارزشمند ارزیابی کرد.
ما، جمعی از فعالان سیاسی و مدنی ایران، ضمن اعتراض شدید به بازداشت گسترده فرهنگیان، خواستار آزادی فوری آن‌ها، پایان‌دادن به جو امنیتی و سرکوب معلمان، به‌رسمیت‌شناختن حق تجمع و اعتراض خشونت‌پرهیز، تقویت نهادهای نمایندگی مستقل معلمان و جدیت در پاسخگویی به خواسته‌های معلمان و ارتقای کیفیت و شمول آموزش عمومی و بسط عدالت آموزشی در ایران عزیز هستیم.
اسامی امضاکنندگان این بیانیه را در لینک زیر مشاهده کنید.
لینک اسامی امضا کنندگان