5 خرداد 1399
« دیگران را عید اگر فرداست، ما را این دَم‌ست
روزه‌داران ماهِ نو بینند و ما ابرویِ دوست »
🔸فرارسیدنِ عیدِ «فطر» (break، گسست، وقفه، و نوآفرینیِ سرشت) را به آنهایی تبریک می‌گوئیم که رمضانِ پس از قرنطینه، برایشان ماهِ «گسست» با عادت بوده است و «وقفه» در روزمرّگی و «درنگ» برای دگرآفرینی و «مکث» برای درافکندنِ طرحی نو، و نه آنها كه همیشه و همه‌جا سردرآخورِ نظاماتِ حاکم دارند و همواره به دعوتِ مقامات برایِ ازسرگیریِ روالِ سابق لبیک می‌گویند، گویی آب از آب تکان نخورده و اوضاع کماکان آرام و کمافی‌السابق بر وفق مراد است. اینان را نه تاجِ کرونا به شک و تردید وامی‌دارد و نه به‌طریق اولی، تختِ رمضان!
🔹اگر لنین زمانی فرموده بود: «واقعیت‌ها سرسخت‌اند»، مسئولانِ ما غالبا تا كنون چنین پاسخ‌‌گفته‌اند که: «بدا به‌حالِ واقعیت‌ها»! اما آن‌کو از کوچه‌یِ واقعیت می‌گذرد، باید سخت برحذر باشد که «سر نشکند دیوارش»!
اقلیت (یا اکثریتی؟) از مردم اما همچنان، «از دینِ ملوک‌شان» پیروی کرده و می‌کنند و خواهند کرد. اینان نوعی از آدم‌های تحتِ نظام اند که اقلیتی قوی و پُرشمار را در طولِ تاریخ تشکیل داده‌اند (و در تقسیم‌بندیِ چهارگانه‌ی «آدمها»یِ کویرِ شریعتی هم نمی‌گنجند، حتی در نوعِ سوم آدمها*).
جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت
ادامه مطلب مراجعه نمایید..