14 فروردین 1400

در آستانِ سده‌ی نو

پیش‌بینی سرنوشت ایران در قرن آینده در گرو بازنگری مسیری است که در سده‌ی گذشته پیموده‌ایم:

در آغاز سده‌ی پیش، با افول جنبش مشروطه و برآمدنِ تجددگرایی آمرانه طی دو دهه‌ی نخست، مسیری را شروع و طی نیم قرن پیمودیم که سرانجام به واکنش بنیادگرایی سنتی نیم قرن بعد انجامید. در این دو حرکت دو «سرمشق» متناقض در دو جهت خودنمایی می‌کرد:
-شیفتگی نخست نسبت به تجدد غربی که بدون شناخت مبانی فلسفی و محرک‌های علمی تاریخی به‌دنبال تقلید و تشبیه صوری و تحقق ظواهر آن بودیم، 
-و در فاز بلند بعدی که با سرخوردگی از خلف‌وعده‌ها یا خیانت‌های قدرت‌های استعماری نسبت به دعاوی خود، به نفی کلیّت غرب و تجدد پرداختیم، باز بدون نقد و واسازی روندها و سویه‌های متباین آن مجموعه.

19 اسفند 1399

روز جهانی زن و زور سنتی مردسالاری

تفاوت در «جنسیت»، نخستین حلقه از سلسله تمایزگذاری از تمایزاتِ بینا-انسانی تبعیض‌‌آفرین و امتیازآورِ قومی(«نژادی»)، زبانی(فرهنگی)، و طبقاتی(اجتماعی) است؛ و اولین ماده‌ از زنجیره‌ی‌ دوگانه‌سازی‌های ذات‌انگارانه‌ و مرتبت‌ساز ذهنی همچون: مرکز-پیرامون، درون-برون، خاستگاه-مقصد، زمین-آسمان، زیست‌بوم-انسان، طبیعت-فرهنگ، توحش-تمدن، گفتار-نوشتار، و انقیاد-سُلطه.

12 اسفند 1399

مسئله‌ی اصلی کمبود واکسن و کندی روند واکسیناسیون همگانی است!

گفتگو احسان شریعتی با پایگاه خبری تحلیلی انصاف نیوز

احسان شریعتی درباره‌ی موضوع واکسن‌زدن هنرمندان و حاشیه‌سازی‌های حول محور واکسن به انصاف نیوز گفت: «در حال حاضر مسئله‌ی کشور واکسن‌زدن یا نزدن هنرمندان نیست و اینها حاشیه‌‌سازی است؛ چون مشکل اصلی این‌است که چرا واکسن به‌اندازه‌ی کافی نداریم. اگر این ریتم و روند پیش رود، معلوم نیست تا چند سال دیگر تمام مردم جامعه واکسینه خواهند شد. واکسن وقتی مؤثر است که به تمام مردم زده شود. مردم باید بپرسند چرا دولت این کار ضروری را درست انجام نداده و نمی‌دهد؟