6 اسفند 1399
بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، اجتماعی، مدنی و حقوق بشری در اعتراض به جان سپردن زندانی سیاسی- عقیدتی بهنام محجوبی
مساله‌ی بهنام محجوبی، زندانی سیاسی و از دراویش گنابادی، که به‌دلیل عدم رسیدگی پزشکی در اغماء جان‌سپرد، بار دیگر وضع أسفبار دستگاه قضایی ایران را برجسته‌تر ساخت. این موضوعِ امروز ما نیست. تقریباً از ابتدای پیروزی انقلاب به‌تدریج، “دستگاه قضایی” و “زندان” به ماشین‌های بازدارنده‌ی ابراز عقیده و سرکوبِ آزادی بیان تبدیل شدند و در حول آنها مجموعه‌ای از “پلیس و قاضی سیاسی” نیز شکل گرفت که در حال‌حاضر این “پلیس‌سیاسی” است که تحت‌عناوین گوناگونِ “نهادهای امنیتی” در میان آنها دست بالا را دارد و بیش از هر سازوکار دیگری بر سرنوشت انسان‌ها سیطره پیدا کرده است. “قاضی‌سیاسی” نیز چیزی بیش‌از نوعی ماشین امضای احکامِ ازپیش‌تعیین شده نیست که ماهیتاً مفهوم “استقلال قضایی” را به‌سخره گرفته‌است.
جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت
ادامه مطلب مراجعه نمایید..