14 اسفند 1401

بیانیه‌ی فعّالان، سیاسی در محکومیت جریان مسموم سازی مدارس دختران ایران

به نام هستی‌بخش

بیانیه‌ی 420 فعّال مدنی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در محکومیت جریان مسموم سازی مدارس دختران ایران

مسموم نمودن مدارس دخترانه و در موارد کمتری مدارس پسرانه در کنار انواع آسیب‌ها و فشارهای اجتماعی ناشی از ناکارآمدی و سوءمدیریت، جامعه ما را به‌سوی بحران‌ جدیدی از نگرانی و بی‌اعتمادی هم‌تراز با بحران‌های سیاسی و اقتصادی سوق داده‌است.

این بحران‌ها به طور خاص برای زنان و دختران‌مان‌، مضاعف است و همچون رویدادهای پیاپی و مخوفی نظیر اسیدپاشی و شلیک گلوله‌های ساچمه‌ای به دختران، قتل‌های زنان و ..، موجب بی‌اعتمادی و خشم بیشتر شده‌است. این بار مسمومیت دختران دانش‌آموز از قم آغاز و به صورت زنجیره‌ای در قریب 90 مدرسه و 15 شهر و بیش از 11 استان تکرار شده است. این مسمومیت‌ها آسیب‌های جدی بر جسم و روان دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان وارد ساخته و به نگرانی ملّی تبدیل شده‌است.

3 اسفند 1401

اعتراض فعالان سیاسی، اجتماعی به حکم تاسّف بار 9 سال حبس برای سعید مدنی

به نام هستی‌بخش

اعتراض بیش از 600 نفر از فعالان سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و مدنی به حکم تاسّف بار 9 سال حبس برای سعید مدنی

همچنان‌که انتظار می‌رفت دادگاه تجدیدنظر، حکم 9 سال محکومیت دکتر سعید مدنی را تایید کرد. این رای به معنای آن است که مبنای سنجشِ واقعیتِ اتّهاماتی که در نهادهای امنیتی، در قالب پرونده‌های سیاسی-امنیتی بسته‌بندی می‌شود، در دادگاه‌های ما شرایطی برای رسیدگی قضایی ندارد.

23 بهمن 1401

از برنامه‌ی‌ سه مرحله‌ای ‌موسوی برای گذاردموکراتیک‌ حمایت می‌کنیم

به نام هستی‌بخش

نجابت و‌ صلابت ‌‌فرزندان ایران زمین در مبارزات پی در پی چهار دهه‌ی گذشته در برابر اقتدارگرایی و استبداد دینیِ حکومت، دریچه هایی از واقعیتِ حق طلبی‌های ملت را در برابر بیدادگری‌های حاکمان بیش از هر زمان دیگری آشکار کرده‌است.

از آغازِ پر خشونت دهه‌ی 60 مسائل بغرنج و پیچیده کشور وارد مرحله جدیدی شد و بتدریج در مراحل بعدی از جمله در فضای تنفسیِ پس از جنگ و دوره گشایش اقتصادی برای خودی‌ها، سپس فصل امید به اصلاحات و‌ اندکی بعد، دهه‌ی غارت منابع و تهدید منافع ملی با شعار مهرورزی، آن‌گاه دوره عدم اعتدال و بی‌تدبیری و اینک فصل یک ساحتی شدن ارکان حکومت، آن‌چه نهایتاً اکنون و هم‌چنان لاینحل باقی مانده‌است، فساد، بی‌عدالتی، سرکوب آزادی‌های سیاسی و مدنی و ناکارآمدیِ ناشی از ساختار ولایت‌مداری است. این ناتوانی و عجز ساختاری حکومت در قبال بحران‌های تودرتو اکنون در سایه روشنگری و برملاشدن حقایق و البتّه تحمل هزینه های سنگین جانی و مالی و حصر و اسارت ، دایره مخالفان و معترضان را بحق وسیع‌تر و عمیق‌تر از گذشته کرده‌است. بویژه و به ‌طور خاص خیزش اعتراض‌های اخیر در پی قربانی شدن مهسا امینی به عنوان نماد مظلومیت و ظهور شعار «زن ، زندگی، آزادی» در ذهن و زبان و عمل نسل‌های جوانِ سراسر ایران، چنان‌تکانی به پیکر نظام سیاسی وارد ساخت که حکومت با همه قدرت سرکوبش نتوانست قفلی بر اندیشه‌های رها شده بزند.