7 بهمن 1400

ضرورت قانون اساسي شهروندمحور

در ضرورت بازانديش مفهوم عدالت و نقد ساختارهای ناعادلانه در گفتارهايی از عليرضا بهشتی، احسان شريعتی و علی معظمی

عدالت از آن دست مفاهيمی است كه در دوره‌های مختلف، تعاريف متفاوت و حتي متعارضي بر آن حمل شده است. گاه عدالت شامل گروه خاصي از افراد جامعه مي‌شود و گاه همه افراد. اين مفهوم، ريشه‌های در هم تنيده‌ای، هم در تاريخ فلسفه و هم در اديان توحيدی دوانده است. قانون، به ويژه قانون اساسی، شاخصه‌ای قابل توجه از چگونگی تعريف از عدالت و شموليت آن است. برای تحقق هرچه بيشتر عدالت در عصر حاضر، اين سوال مطرح می‌شود كه در چه شرايطی امكان بازنگری در قانون اساسی وجود دارد.

11 دی 1400

فوکو را مي‌شود «فراموش كرد»؟

 فلسفه میشل فوکو و تحلیل او از انقلاب ایران در گفت‌و‌گو روزنامه شرق با احسان شریعتی

میشل فوکو، متفكر معاصر فرانسوی، در کشور ما نامی آشناست؛ هم به واسطه سفرهایی که در آستانه انقلاب به ایران انجام داد و گزارش‌هایی که در این باب نوشت و هم به دلیل موج ترجمه آثارش که از چند دهه پیش آغاز شده و هنوز ادامه دارد. در ماه می ‌1978، ناشر ایتالیایی «تاریخ جنون»، که یکی از سهام‌داران روزنامه بزرگ «کوریره دلا سرا» بود، از او درخواست کرد نظرات خود را درباره انقلاب ایران به صورت منظم برای این روزنامه بنویسد. پس از حادثه آتش‌گرفتن سینما رکس آبادان و توجه افکار و رسانه‌های غربی به روند حوادث ایران، فوکو تصمیم گرفت نخستین سلسله از این نوع گزارش‌ها را منتشر کند. بنابراین مطالبی را که درباره ایران و فرهنگ و حوادث آن نوشته شده بود، خواند و با برخی از افراد اپوزیسیون دیدار کرد. او دو بار، از 25 شهریور تا 2 مهر 1357 و 18 تا 24 آبان 1357 به ایران سفر کرد و در این سفرها در تهران و قم و آبادان با برخی از رهبران ملی و دینی و فعالان چپ که در انقلاب ایران نقش داشتند، ملاقات و گفت‌و‌گو کرد.

15 آذر 1400

بیانیه اعتراض به سرکوب مردم و کشاورزان محروم اصفهان

بیانیه جمعی از فعالان سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، حقوق بشری در اعتراض به  سرکوب مردم و کشاورزان محروم اصفهان

به نام خدا

اعتراض های مدنی و خشونت پرهیز کشاورزان اصفهان در فقدان‌ آب و مطالبه احیای زاینده رود ‌‌و در ادامه پیوستن اقشار مختلف مردم به تجمع حدود یک ماهه در پل خواجو، نمادی از بحران های ساختاری است که منافع ملی، تمامیت ارضی، سلامت و رفاه مردم ایران را تهدید میکند. 

دغدغه هایی که از مشکل آغاز شد به دلیل بی توجهی به هشدارهای مکرر کارشناسان و فعالان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در چهار دهه گذشته، چنین شده که امروز پیش روی همه ما است. قدرت نمایی در حکومت چنان شدت گرفت که حذف و حبس و حصر را اختیار کرد و در گذر زمان با بی تدبیری، بی کفایتی، فساد و سوء مدیریت، مشکل را به بحران تبدیل کرد و اینک با سرکوب های پیاپی راه سقوط و تباهی را هموار می کند.