24 آبان 1399

بیانیه جمعی از فعالان سیاسی و مدنی

 پاسخ به اعتراضات آبان مشت آهنین بود
در غروب جمعه 24 آبان 1398 مردمِ خسته از گرانی، بیکاری، فساد و غارتگریِ منابع عمومی، وقتی شنیدند نظام حکمرانی، بی اعتنا به همه سختی ها که بر مردم تحمیل شده، با افزایش قیمت بنزین، بقا و ادامه زندگیِ سراسر مرارت آنها را دشوارتر از پیش کرده، با اِشغال خیابان‌ها اعتراض خود را به ظلم، ب ی کفایتی، ناکارامدی و فساد فریاد زدند تا شاید که گوشی شنوا شود و دلی بلرزد؛ انحراف‌ها متوقف شود و به نامردمی و جنگ علیه فقرا و تهیدستان خاتمه داده شود. اما پاسخ به این‌همه در آن هفته سیاه آبان مشت آهنین بود. دامنه این سرکوبِ کم سابقه و آتش خشونت سازمان داده شده حاصلی جز ریختن خون گرسنگان بر زمین و بازداشت توده‌های محروم نداشت. با وجود آنکه دامنه خشونت تا آنجا پیش رفت که صدای اعتراض به شدّتِ سرکوب حتی از اندرونی ساختار قدرت بلند شد اما در همان حال و بلافاصله دادگاه‌ها با صدور احکام سنگین علیه بازداشت‌شدگان نشان دادند که کمترین قباحتی برای ایستادن در برابر خواست و اراده گرسنگان قایل نیستند.

23 آبان 1399

پیام تسلیت جمعی از فعالان مدنی ملی مذهبی

به مناسبت درگذشت دکتر فیرحی

🔹 بعد از اين نور به آفاق دهم از دل خويش
كه به خورشيد رسيديم و غبار آخر شد

🔸 دریغ و صد افسوس که درخت وجود دکتر داوود فیرحی استاد برجسته حقوق و اندیشه سیاسی در اسلام، در اوج بالندگی و ثمردهی دچار خزان شد و یاران و شاگردانش از فوران چشمه فیاض اخلاق و معرفت‌اش محروم شدند. 
سوگی که به‌سرعت، اندیشه‌ورزان ایران را فراگرفته‌ نشان‌دهنده‌ی تاثیرگذاری وسیع پژوهش‌های استاد در زمینه‌ی سیر تکوین فقه و حقوق اسلامی و راز گشایی از  حکومت فقیهان است. یقیناً روح بی‌قرار و حق‌طلب ایشان در جوار رحمت حق، قرین آرامش ابدی خواهدبود.

19 آبان 1399

مقتضیات دیپلماسی ملی در قبال تحولات امریکا کدامند؟

• اخیرا شاهد برگزاری انتخابات آمریکا بودیم که به‌دنبال آن، ترامپ و جمهوری‌خواهان می‌بایست صندلی ریاست جمهوری را به دموکرات‌ها واگذار کنند. به نظرشما چه عاملی موجب این تغییر جهت جامعه شد؟ ترامپیسم چه اندازه قدرت دارد و آیا در آینده هم قادر خواهد بود در معادلات آتی آمریکا با سایر کشورها اثر بگذارد؟

ترامپ یک نام و نشانه یا عارضه‌ٔ ناشی از ناخوشی‌ یا «ناخرسندی‌های(Discontents) تمدنی»(به تعبیر فرویدی) و عدم اتحاد میان ایالات‌ امریکا بود. این گفتمان عوام‌گرا و شووینیستی (سوپرماسی «واسپ»ها یا «وایت-آنگلو-ساکسون-پرتستان»ها)، همزمان منافع محافظه‌کارترین گرایش‌های ایدئولوژیک و سیاسی-اقتصادی سرمایه‌داری را با بهره‌برداری از نارضایتی اقشار حاشیه‌نشین و هراسان از وضع موجود نمایندگی می‌کرد (مهاجرت، تهدید هویت، فرار سرمایه‌ها و جهانی‌سازی و..). ملغمه‌ای از بومی‌گرایی و قومی-نژادی و سنتی-و-بنیادگرای مذهبی (صهیونیسم اونجلیستی، و..)، که با توجه به قدرت و ثروت امریکا، تعرض به نهادها، معاهده‌ها و قراردادهای حقوقی بین‌المللی را در ظاهر به‌نفع منافع محلی کوتاه مدت آمریکا در دستور کار خود قرار می‌داد. لذا اقشاری از مردم در برابر تهدیدات «خارجی» فکر می‌کردند این سیاست، لااقل از منظر اقتصادی، به سود تولید و بازار داخلی عمل می‌کند. خروج از همه تعهدات ازپیماناقلیمیپاریس گرفته تا قطع بودجهٔ یونسکو و خروج از سازمان بهداشت جهانی و توافق اتمی برجام و تعامل‌وتبادل با چین و.. خلاصه، یک‌جانبه‌گرایی دیپلماتیک و بازبینی همهٔ معاهده‌ها و تعهدات جهانی هرچند به‌نفع تصویر و منافع بلند مدت آمریکا  در جهان نبود، اما از آنجا که در کوتاه مدت سودآور بود، مورد حمایت نیروهای اجتماعی‌ای بودند که به او رای دادند و حتی بیش از سال 2016. زیرا نظر اقشاری که در سیاست‌ دموکرات‌ها و بوروکراسی دولتی و رسانه‌های رسمی لحاظ نمی‌شدند، به‌شکل صریح و عامیانه در سبک بیان و موضع‌گیری‌های او نمایان و از آن استقبال می‌شد.