31 اردیبهشت 1402

پیام تسلیت جمعی از فعالان مدنی به مناسبت درگذشت هنرمند فقید حسین زمان

به‌نام هستی‌بخش 

حسین زمان هنرمندِ همراه روزهای تلخ و شیرین مردم ، پس از تحمل بیماریِ سخت، به دیار باقی شتافت. «آیین همدری »را در میان دوستدارانش برد و «قصه نگفته» را برجای گذاشت و سرانجام با طنین صدای گیرایش، «خیابان» را به جوانانِ معترضِ جان ‌بر کف، هدیه داد. 
 
او هم هنرمندی کرد، هم در عرصه سیاست خوش درخشید و هم تدریس را برگزید. اما چه باک که ممنوعیت‌های هنری و حضور در دانشگاه او را خانه نشین کرد، زیرا که او به نیکی، جبهه مردم را برگزید و با پذیرش همه هزینه‌ها به استقلال و آزادی عمل خود احترام‌ گذاشت و حاضر به «سفارشی و فرمایشی کار کردن» نشد.

28 اردیبهشت 1402

اعتراض فعالان سیاسی جهت بازداشت شرکت کنندگان کلاب هاوس برای نجات ایران

متاسفانه جمعی از فعالان سیاسی و مدنی از جمله آقایان سیدعلیرضا بهشتی ‌شیرازی، کیوان صمیمی و عبدالله مومنی، پس از برگزاری نشستی در فضای مجازی با عنوان «گفت‌وگو برای نجات ایران» توسط مراجع امنیتی بازداشت و خانم عالیه مطلب‌زاده و آقایان دکتر قربان بهزادیان‌نژاد، دکتر سید علیرضا حسینی‌بهشتی، دکتر سیدهاشم آقاجری و دکتر عبدالله ناصری نیز به دادسرای انقلاب احضار شده‌اند. امضاکنندگان این بیانیه، فارغ از تایید یا رد محتوای برنامه‌های مطرح در آن نشست، برخورد امنیتی با جمعی از شخصیت‌های شناخته شده را که با انگیزه‌های ملی و انسانی، تنها به گفت‌وگو با یکدیگر پرداخته‌اند، خلاف صریح اصل 23 قانون اساسی و به دور از درایت و عدالت می‌دانند و نسبت به این‌گونه برخوردهای امنیتی و قضایی، به شدت اعتراض دارند.

12 فروردین 1402

گفت‌وگو با احسان شریعتی درباره عشق و مرگ و زندگی

انسان و بهار و آزادی
*گفت‌وگو با احسان شریعتی درباره عشق و مرگ و زندگی*

روزی که با دوستانم در «کرگدن» درباره موضوع ویژه‌نامه نوروزی بحث می‌کردیم، موضوعات زیادی را از لیستمان خط زدیم تا سرانجام به «عشق و مرگ و زندگی» رسیدیم. بعضی موضوعات هم به‌روزتر بودند و هم مهم‌تر و هم انضمامی‌تر. اما ملاحظاتی یا مناسباتی وجود داشت که نمی‌توانستیم حق مطلب را ادا کنیم. اما برای عشق و مرگ و زندگی هم شخصا نگران بودم که تعبیر به بی‌عملی شود و خواننده گمان کند که با طرح موضوعات کلی می‌خواهیم از زیر بار مسائل روزمره فرار کنیم. وقتی قرار شد با احسان شریعتی گفت‌وگو کنم، مناسب دیدم که در همان ابتدای گفت‌وگو نگرانی‌ام را با او در میان بگذارم و نظرش را بپرسم. خوبی احسان شریعتی آن است که چیزی را به مجامله برگزار نمی‌کند و از زیر سوال جدی– هر چند مهیب- درنمی‌رود.