23 بهمن 1401
به نام هستی‌بخش
نجابت و صلابت فرزندان ایران زمین در مبارزات پی در پی چهار دهه‌ی گذشته در برابر اقتدارگرایی و استبداد دینیِ حکومت، دریچه هایی از واقعیتِ حق طلبی‌های ملت را در برابر بیدادگری‌های حاکمان بیش از هر زمان دیگری آشکار کرده‌است.
از آغازِ پر خشونت دهه‌ی 60 مسائل بغرنج و پیچیده کشور وارد مرحله جدیدی شد و بتدریج در مراحل بعدی از جمله در فضای تنفسیِ پس از جنگ و دوره گشایش اقتصادی برای خودی‌ها، سپس فصل امید به اصلاحات و اندکی بعد، دهه‌ی غارت منابع و تهدید منافع ملی با شعار مهرورزی، آن‌گاه دوره عدم اعتدال و بی‌تدبیری و اینک فصل یک ساحتی شدن ارکان حکومت، آن‌چه نهایتاً اکنون و هم‌چنان لاینحل باقی مانده‌است، فساد، بی‌عدالتی، سرکوب آزادی‌های سیاسی و مدنی و ناکارآمدیِ ناشی از ساختار ولایت‌مداری است. این ناتوانی و عجز ساختاری حکومت در قبال بحران‌های تودرتو اکنون در سایه روشنگری و برملاشدن حقایق و البتّه تحمل هزینه های سنگین جانی و مالی و حصر و اسارت ، دایره مخالفان و معترضان را بحق وسیع‌تر و عمیق‌تر از گذشته کرده‌است. بویژه و به طور خاص خیزش اعتراض‌های اخیر در پی قربانی شدن مهسا امینی به عنوان نماد مظلومیت و ظهور شعار «زن ، زندگی، آزادی» در ذهن و زبان و عمل نسل‌های جوانِ سراسر ایران، چنان‌تکانی به پیکر نظام سیاسی وارد ساخت که حکومت با همه قدرت سرکوبش نتوانست قفلی بر اندیشه‌های رها شده بزند.
جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت
ادامه مطلب مراجعه نمایید..