alt text
احسان شریعتی
فیلسوف ایرانی

همین حالا با من تماس بگیرید



شبکه‌های اجتماعی

بستن


پیام‌های ارسالی


17 دی 1400

سلول انفرادی نوعی شکنجه‌ی روانی است!

«هیچ‌‌کس‌ نمی‌بایست مورد شکنجه‌، مجازات‌ و رفتارهای‌ ستم‌گرانه، ‌غیرانسانی‌ یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» 
اعلامیه جهانی حقوق بشر

«شکنجه» چیست؟ هر نوع رفتار ‌خشونت‌آمیز غیرانسانی‌، ستم‌گرانه و تحقیرآمیز، جسمانی یا روانی، اعم از ضرب‌وشتم‌‌وجرح، توهین‌وتهدیدوتحقیر، و بويژه، مصداق سیاسی  شکنجه، اقدام عمدی‌ ماموران حکومتی با انگیزه‌ٔ کسب اطلاعات یا اقرار، از طریق فشار، اذیت و آزار بدنی یا تشویش و تألم روانی، بر شخص، تا مطلبي خلاف ميل و اراده‌‌ی باطني‌ خویش بيان كند.

برغم ممنوعیت شکنجه در قانون اساسی (و 3 ماده در قانون تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده و یک ماده در قانون مجازات اسلامی)، شورای‌ نگهبان با رد دو مصوبه‌ی مجلس شورا (در دوره‌ی 6، زیرعنوان  «طرح اجرای اصل 38 قانون اساسی در منع شکنجه» و «طرح الحاق دولت جمهورى اسلامى به کنوانسیون منع شکنجه)، تبدیل به قانون و به اجرا گذارده نشده است.

سلول انفرادی نوعی شکنجه‌ی روانی است! جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت ادامه مطلب مراجعه نمایید..


ادامه مطلب
11 دی 1400

فوکو را مي‌شود «فراموش كرد»؟

 فلسفه میشل فوکو و تحلیل او از انقلاب ایران در گفت‌و‌گو روزنامه شرق با احسان شریعتی

میشل فوکو، متفكر معاصر فرانسوی، در کشور ما نامی آشناست؛ هم به واسطه سفرهایی که در آستانه انقلاب به ایران انجام داد و گزارش‌هایی که در این باب نوشت و هم به دلیل موج ترجمه آثارش که از چند دهه پیش آغاز شده و هنوز ادامه دارد. در ماه می ‌1978، ناشر ایتالیایی «تاریخ جنون»، که یکی از سهام‌داران روزنامه بزرگ «کوریره دلا سرا» بود، از او درخواست کرد نظرات خود را درباره انقلاب ایران به صورت منظم برای این روزنامه بنویسد. پس از حادثه آتش‌گرفتن سینما رکس آبادان و توجه افکار و رسانه‌های غربی به روند حوادث ایران، فوکو تصمیم گرفت نخستین سلسله از این نوع گزارش‌ها را منتشر کند. بنابراین مطالبی را که درباره ایران و فرهنگ و حوادث آن نوشته شده بود، خواند و با برخی از افراد اپوزیسیون دیدار کرد. او دو بار، از 25 شهریور تا 2 مهر 1357 و 18 تا 24 آبان 1357 به ایران سفر کرد و در این سفرها در تهران و قم و آبادان با برخی از رهبران ملی و دینی و فعالان چپ که در انقلاب ایران نقش داشتند، ملاقات و گفت‌و‌گو کرد.

فوکو را مي‌شود «فراموش كرد»؟ جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت ادامه مطلب مراجعه نمایید..


ادامه مطلب
6 دی 1400

میلاد «امید»، در قعر «یلدا»ی قرن

«به چه چیز مجازم امید داشته باشم؟‌»

در یادداشت پیش گفتیم که بالاترین دلیل مهاجرت‌ رخت بربستن «امید» به امکان به‌سازی و بهروزی در میهن خویش است و جلای وطن جز در غیاب امید به آینده ممکن نیست. و اما از آنجا که اگر انسان موجودی است مرگ‌آگاه و معطوف به پایان، هم او هم‌زمان، جان‌داری است امیدوار به آینده، به زندگی‌ بهتر و شایسته‌تر، و همواره نیوشای خبر خوش تولدی دیگر (موعودی در راه) و چشم انتظار آغازی نو.

میلاد «امید»، در قعر «یلدا»ی قرن جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت ادامه مطلب مراجعه نمایید..


ادامه مطلب

... 31 32 33 34 35  ...