21 آذر 1400

در اولویت پاسخ‌ به خواسته‌های معلمان

«آموزش قوی‌ترین سلاحی است که می توان برای تغییر جهان به کار گرفت»، نلسون ماندلا

زمانی معلمی گفته بود: معلمی شریف‌ترین کار عالم است، زیرا «معلمی ساختن‌ و پروردن انسان است و کدام تولید صنعتی یا کار فلاحتی شریف‌تر از این؟»

«شرافت» در این‌جا هم به همه‌ی ‌معانی کلمه است، همچون وثوق، امانت، اعتماد، انصاف، راستی، درستی و نجابت و  بزرگ‌مرتبگی و..، و آموزگار نمونه، سرمشق، و الگوی عینی و عملی همهٔ این ارزش‌ها. نکته‌ی مهم اما در این بیان این است که صفت «شرافت» در مورد این شغل، «تعارف» و از قماش هندوانه‌هایی نیست که معمولا زیر بغل معلمان می‌گذارند، بل‌که توصیف کارکرد، تبیین تکلیف اخلاقی، یا تعریف وظیفه‌ی حرفه‌ای «آموزگار» است. و به همین دلیل، اجابت خواسته‌های صنفی و احقاق مطالبات حداقلی، مانند تناسب حقوق با نرخ تورم و گرانی‌ سال‌های اخیر و مسائل رتبه‌بندی و همسطح‌سازی و..، و در یک کلام، حفظ حرمت و شأن مقام و معیشت معلمان، دفاع از شرایط امکان شرافت یا «درستکاری»،  وظیفه‌شناسی و خویش‌کاری این شغل و پیشه در کشور است. در غیراین‌صورت معلوم نیست دانش‌آموزان ما دست‌پروردگان کدام معلم و مدرسه خواهند بود؟

21 آذر 1400

شرافت؛ تنها راه مبارزه با طاعون

به‌مناسبت روز پرستار، 
زادروز پیام‌آور زن، زینب بزرگ، 
و مضروب ساختن مادر کارگر شهید، 
ستار بهشتی

« - این عقیده ای است که ممکن است به خنده وادارد، اما تنها راه مبارزه با طاعون شرافت است (راست‌گویی و درست‌کاری).
– رامبر با لحنی ناگهان جدی: شرافت چیست؟
–  نمی‌دانم شرافت به‌طورکلی چیست، اما می‌دانم که در مورد من عبارت از این است که کارم را (حرفه ام را درست) انجام دهم».

20 آذر 1400

درباره‌ی یک «زندانی عقیدتی»، کیوان صمیمی (یا حضور مدنی یک عارف موحد)

در روز جهانی حقوق بشر 19 آذر (10 دسامبر)
«عنصر اساسی هر شکل حکومتی، قدرت است و نه خشونت.» (ه. آرنت)

به‌دلیل اختلال ارتباط اینترنتی در نشست دیشب در کلاب‌هاوس، جوهر عرایضم را در این یادداشت کوتاه می‌نویسم: 

ضمن تقدیر از بزرگداشت یک شخصیت زنده‌ی سیاسی-اجتماعی در زمان حیاتش، برای معرفی کیوان صمیمی در نگاه نخست، او را عارف‌مسلکی می‌یافتی با منشی «جوانمردانه» که در سنت دیرپای عرفان ایرانی ریشه دارد؛ و سپس، با روحیه‌ای جوان، سرزنده، پرنشاط، پای کار، و پاشنه‌ورکشیده، مرد عمل و مبارزه، و یک حضور مستمر در همه‌ی صحنه‌های سیاسی، اجتماعی، و فرهنگی در سپهر عمومی آشنا می‌شدی(سه خاطره‌ی به یاد من مانده از ایشان یکی از دوره‌ی تلاش‌های اوست در دوران سردبیری مجله‌ی «ایران فردا»، دیگر همکاری با کار-گروه ما بود برای به‌راه‌اندازی فعالیت امدادگرانه پس از وقوع سیل در چند سال پیش، و سرانجام فعالیت و تلاش‌های مدنی و دفاعی حقوق‌بشری او، برای نمونه در نشستی اعتراضی در منزل وی علیه حکم محکومیت سنگین خانم نرگس محمدی). خصوصیت بارز دیگر او روحیه‌ی فراخ‌اندیشی او بود و نوعی رویکرد گفتگویی (دیالوژیکی) که گستردگی ارتباطات او با همه‌ی خانواده‌های فکری و سیاسی در ادوار مبارزاتی معاصر کشور و ارج‌شناسی متقابل او از سوی همگان نشان آن است.