alt text
احسان شریعتی
فیلسوف ایرانی

همین حالا با من تماس بگیرید



شبکه‌های اجتماعی

بستن


پیام‌های ارسالی


4 اسفند 1399

مخالف توافقی شدن مزد کارگران هستیم!

* نامۀ سرگشادۀ اعتراضی جمعی از اهل فلسفه به دولت دوازدهم

اهل فلسفه در ایران در مواجهه با رویدادها و بحران‌های اجتماعی و سیاسی کمتر دست به اقدامات جمعی می‌زنند. در یکی از موارد استثنا، در آستانۀ انتخابات ریاست‌جمهوری 1396، جمعی از استادان و پژوهشگران فلسفه کارزاری صنفی در حمایت از کاندیداتوری جناب آقای حسن روحانی به راه انداختند و بسیاری، از جمله برخی از امضاکنندگان این نامه، به آن پیوستند. اینکه دولت دوازدهم چگونه به انتظارات و مطالبات شهروندانی که به لطف درک سیاسی و احساس مسئولیت اجتماعیِ آنان بر سر کار آمده بود پاسخ داد، موضوعی است که تأمل در آن هم برای سیاستمداران و هم برای تشکل‌های مدنی درس‌هایی مهم در باب ساختار سیاسی کشور دارد. اما انگیزۀ ما در تدوین و امضای این نامه خبری است که واکنش به آن را بر خود لازم دیدیم.

حقوق کارگر جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت ادامه مطلب مراجعه نمایید..


ادامه مطلب
4 اسفند 1399

نامه فعالین اجتماعی به مسولین نظام پزشکی کشور برای وضعیت بهنام محجوبی

نامه 142 نفر از فعالین اجتماعی به مسولین نظام پزشکی کشور درباره وضعیت بهنام محجوبی
در پی شرایط به وجود آمده در مورد «بهنام محجوبی» درویش گنابادی زندانی که از چند روز پیش از زندان به بیمارستان منتقل شده، جمعی از فعالان اجتماعی و مدافعان حقوق بشر طی نامه‌ای به «مصطفی معین» رئیس شورای عالی نظام پزشکی و «محمدرضا ظفرقندی» رئیس سازمان نظام پزشکی، خواستار عدم دخالت‌های امنیتی در روند پزشکی این زندانی سیاسی شدند.

بهنام محجوبی جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت ادامه مطلب مراجعه نمایید..


ادامه مطلب
26 بهمن 1399

در حضورِغیبت

در دومین سالگشت درگذشت مادر-پوران
از 15 بهمن امسال که «روز مادر» بود (و میلاد فاطمی مصادف شده بود با سالروز تولد هاله سحابی که نه سال پیش فاطمه‌وار از میان ما رفت)، تا به امروز، 26 بهمن، که در دومین سالروز درگذشت مادرمان پوران هستیم (شریعت‌رضوی، «بی‌بی‌فاطمه» در اصل شناسنامه)، آنچه مدام فکرمان را به‌خود مشغول می‌دارد پُر بودن فضاست از «حضورِ» محسوس «غیاب» او و خلاء سیمای مادری در بومزیستِ ما. و آنچه در این میان تأمل‌برانگیزتر و بیشتر شایسته‌ی درنگ است، نه فقط توجه به نقش سرنوشت‌ساز این گونه زنان در زندگی همسران و فرزندان‌،‌ که فراتر، ارج‌شناسیِ حضور پوشیده‌ی آنهاست همچون شرط ضروری ادامه‌ی بقا و حیات جامعه‌‌ی کل و باهمستان انسانی، بویژه در حال‌وهوای خفقان‌آور و کشنده‌ی کنونی.
مورد مادرمان، بانو بی‌بی پوران، نمونه‌ی آشکار چنین نقش رحمانیِ حیاتی‌ای بود.

احسان شریعتی جهت ثبت نظر و مشاهد کامل مطلب به قسمت ادامه مطلب مراجعه نمایید..


ادامه مطلب

... 46 47 48 49 50  ...